Waakzaam
De steeds sneller razende wereld is moeilijk bij te benen. In onze onevenwichtige tijd wisselt verongelijktheid af met onzekerheid, nieuwe rampen met wantrouwen. Daarom moeten we waakzaam blijven.
In Waakzaam ruilt Inghels de twijfel in voor woede en waakzaamheid tegenover het huidige bestel. Immer waakzaam voor het verval, de dood en de liefde schrijft hij evenzeer een aanklacht als een liefdesverklaring.
Met scherts en ernst stelt Inghels de afbraak en het verval vast, het afscheid van een geliefde wordt haarscherp in beeld gebracht en de hang naar een nieuw geluid klinkt uit elk gedicht. Een pleidooi voor de sloopkogel en de wederopbouw.
Met Tumult schreef Inghels poëzie die in het hier en nu geworteld is. Waakzaam brengt branie en bravoure. De gedichten in dit boek gaan als mokerslagen nog harder in tegen de onverschilligheid, de verwarring en orakeltaal.
In Waakzaam ruilt Inghels de twijfel in voor woede en waakzaamheid tegenover het huidige bestel. Immer waakzaam voor het verval, de dood en de liefde schrijft hij evenzeer een aanklacht als een liefdesverklaring.
Met scherts en ernst stelt Inghels de afbraak en het verval vast, het afscheid van een geliefde wordt haarscherp in beeld gebracht en de hang naar een nieuw geluid klinkt uit elk gedicht. Een pleidooi voor de sloopkogel en de wederopbouw.
Met Tumult schreef Inghels poëzie die in het hier en nu geworteld is. Waakzaam brengt branie en bravoure. De gedichten in dit boek gaan als mokerslagen nog harder in tegen de onverschilligheid, de verwarring en orakeltaal.
“Inghels raast vooruit aan een hels tempo en klaagt aan wat zijn hele generatie schijnt te zijn vergeten. “Graag zou ik de kaken openbreken”, schrijft hij. Onze mond viel als vanzelf open.” (CJP)
“Inghels weet precies zijn vingers op de zwerende plekken van onze maatschappij te leggen. Vlammende betogen, prozagedichten waarbij je moet happen naar adem, die je doen knikken en instemmen. Die je tegelijk een ongemakkelijk gevoel geven. Die je een beetje beschaamd doen grinniken.” (Passionate Magazine)
“Zijn gedichten klinken niet alleen, op de stevige manier van Hugo Claus, maar ze gaan met veel ironie, sarcasme, gevoeligheid en taalrijkdom de wereld van vandaag, die van internet, grootsteedsheid, liefde en dood aan.” (NBD/ Biblion)
“Waakzaam is een fraai uitgegeven bundel, vet aangezet maar minder eenduidig dan het op het eerste oog lijkt. Inghels is taalvaardig, en beheerst in toon diverse registers, van spot tot ernst, uiterst maar ogenschijnlijk bewust inconsequent. (…) En de dichter? Die mag gedichten schrijven aan de maan.” (Tzum)
“Waakzaam begint en eindigt met breed uitwaaierende, sterk retorisch getoonzette tirades tegen de culturele en politieke uitwassen van ons tijdgewricht. Doordat Inghels zich tot een authentieke woede weet op te zwepen, zijn deze bladzijden onredelijk, doeltreffend, fout en hilarisch, en dus effectief.” (De Groene Amsterdammer, Piet Gerbrandy)
“Inghels geeft blijk van een groot medeleven, dat nergens omslaat in een misplaatst medelijden. Die geslaagde combinatie van betrokkenheid en afstandelijkheid domineert ook de gedichten uit ‘Het abbatoir van het afscheid’, die een vervolg vormen op het gelijknamige vers uit Inghels’ debuut Tumult. Het zijn haast mythische bezoeken, waarin de geliefde versmelt met een vreemdelinge, een prostituee en zoveel meer incarnaties van onze huidige samenleving. Minstens even intens is echter de manier waarop de dichterlijke ik zichzelf hier analyseert, wat resulteert in aangrijpende en nu al klassieke verzen.” (Dirk De Geest, De Leeswolf)
“Wie er geen twijfel liet over bestaan dat hij het meende was Maarten Inghels die de angstpsychose van deze tijd in niet mis te verstane verzen en prozagedichten voelbaar maakte. De gedichten die hij voorlas uit zijn nieuwe dichtbundel Waakzaam waren right in your face en doen vermoeden dat Inghels wel eens de spreekbuis van een generatie zou kunnen worden die na een apocalyptische post-9/11 ervaring een manier zoekt om met terreur en dreiging om te gaan.” (J.J. Pollet)
“Inghels roept in zijn maatschappelijk geëngageerde bundel op tot alertheid. (…) Inghels is een dichter met veel oog voor de meest verwaarloosden in onze samenleving, hij schrijft dan ook geen vrijblijvende poëzie.” (Paul Demets, De Morgen)
“Inghels laat met de bundel niettemin zien dat hij, ondanks de voorkeur voor ronkende taal, meerdere registers kan opentrekken en de meest uiteenlopende onderwerpen aan zijn pen kan onderwerpen. Omwille van de slimme vondsten en de tomeloze energie en dadendrang die uit de bundel spreekt, verdient Waakzaam zeker een plekje op het nachttafeltje. En evengoed, in auditieve versie, op het podium.” (Cutting Edge)
“Passie, engagement, hommages aan grote collega’s, generatieconflict, alles krijgt een eigen plaats in de diversiteit van Waakzaam! Een jonge frisse stem die een toekomst vol lyriek, engagement en woordkunst aankondigt.” (Iedereen Leest)
“‘Het abattoir van het afscheid’ toont Maarten Inghels op zijn best: waakzaam maar oprecht. Een seismograaf van zijn tijd, maar dan wel een die ook de zachtheid van haar trillingen kent, en meet. Een priester van het ongerijmde die stilstaat bij elk afscheid dat meer is dan een moment.” (Lies Van Gasse, De Reactor)
“Uit de confetti van de taal plakt hij zijn eigen beelden, waakzaam over het persoonlijke, het talige en het universele. Al met al is deze tweede bundel nog trefzekerder dan de eerste, weet de dichter het tumult om te zetten in bewustzijn.” (Hanz Mirck, De Contrabas)
“Inghels is een waakzaam dichter. Hij heeft niet alleen oog voor de maatschappelijke dynamiek en voor de medemens. Hij combineert zijn jongehondengevoel met zorgzaamheid, taalgevoel en kartonnen kloten die ronken als een buitenboordmotor.” (Fleur De Meyer, Poëziekrant)
“Inghels weet precies zijn vingers op de zwerende plekken van onze maatschappij te leggen. Vlammende betogen, prozagedichten waarbij je moet happen naar adem, die je doen knikken en instemmen. Die je tegelijk een ongemakkelijk gevoel geven. Die je een beetje beschaamd doen grinniken.” (Passionate Magazine)
“Zijn gedichten klinken niet alleen, op de stevige manier van Hugo Claus, maar ze gaan met veel ironie, sarcasme, gevoeligheid en taalrijkdom de wereld van vandaag, die van internet, grootsteedsheid, liefde en dood aan.” (NBD/ Biblion)
“Waakzaam is een fraai uitgegeven bundel, vet aangezet maar minder eenduidig dan het op het eerste oog lijkt. Inghels is taalvaardig, en beheerst in toon diverse registers, van spot tot ernst, uiterst maar ogenschijnlijk bewust inconsequent. (…) En de dichter? Die mag gedichten schrijven aan de maan.” (Tzum)
“Waakzaam begint en eindigt met breed uitwaaierende, sterk retorisch getoonzette tirades tegen de culturele en politieke uitwassen van ons tijdgewricht. Doordat Inghels zich tot een authentieke woede weet op te zwepen, zijn deze bladzijden onredelijk, doeltreffend, fout en hilarisch, en dus effectief.” (De Groene Amsterdammer, Piet Gerbrandy)
“Inghels geeft blijk van een groot medeleven, dat nergens omslaat in een misplaatst medelijden. Die geslaagde combinatie van betrokkenheid en afstandelijkheid domineert ook de gedichten uit ‘Het abbatoir van het afscheid’, die een vervolg vormen op het gelijknamige vers uit Inghels’ debuut Tumult. Het zijn haast mythische bezoeken, waarin de geliefde versmelt met een vreemdelinge, een prostituee en zoveel meer incarnaties van onze huidige samenleving. Minstens even intens is echter de manier waarop de dichterlijke ik zichzelf hier analyseert, wat resulteert in aangrijpende en nu al klassieke verzen.” (Dirk De Geest, De Leeswolf)
“Wie er geen twijfel liet over bestaan dat hij het meende was Maarten Inghels die de angstpsychose van deze tijd in niet mis te verstane verzen en prozagedichten voelbaar maakte. De gedichten die hij voorlas uit zijn nieuwe dichtbundel Waakzaam waren right in your face en doen vermoeden dat Inghels wel eens de spreekbuis van een generatie zou kunnen worden die na een apocalyptische post-9/11 ervaring een manier zoekt om met terreur en dreiging om te gaan.” (J.J. Pollet)
“Inghels roept in zijn maatschappelijk geëngageerde bundel op tot alertheid. (…) Inghels is een dichter met veel oog voor de meest verwaarloosden in onze samenleving, hij schrijft dan ook geen vrijblijvende poëzie.” (Paul Demets, De Morgen)
“Inghels laat met de bundel niettemin zien dat hij, ondanks de voorkeur voor ronkende taal, meerdere registers kan opentrekken en de meest uiteenlopende onderwerpen aan zijn pen kan onderwerpen. Omwille van de slimme vondsten en de tomeloze energie en dadendrang die uit de bundel spreekt, verdient Waakzaam zeker een plekje op het nachttafeltje. En evengoed, in auditieve versie, op het podium.” (Cutting Edge)
“Passie, engagement, hommages aan grote collega’s, generatieconflict, alles krijgt een eigen plaats in de diversiteit van Waakzaam! Een jonge frisse stem die een toekomst vol lyriek, engagement en woordkunst aankondigt.” (Iedereen Leest)
“‘Het abattoir van het afscheid’ toont Maarten Inghels op zijn best: waakzaam maar oprecht. Een seismograaf van zijn tijd, maar dan wel een die ook de zachtheid van haar trillingen kent, en meet. Een priester van het ongerijmde die stilstaat bij elk afscheid dat meer is dan een moment.” (Lies Van Gasse, De Reactor)
“Uit de confetti van de taal plakt hij zijn eigen beelden, waakzaam over het persoonlijke, het talige en het universele. Al met al is deze tweede bundel nog trefzekerder dan de eerste, weet de dichter het tumult om te zetten in bewustzijn.” (Hanz Mirck, De Contrabas)
“Inghels is een waakzaam dichter. Hij heeft niet alleen oog voor de maatschappelijke dynamiek en voor de medemens. Hij combineert zijn jongehondengevoel met zorgzaamheid, taalgevoel en kartonnen kloten die ronken als een buitenboordmotor.” (Fleur De Meyer, Poëziekrant)