In ‘World Cup of Trees’ spelen twee bossen een honderd jaar durende wedstrijd door langzaam naar elkaar toe te groeien. Elf inheemse bomen spelen tegen een mix van elf uitheemse bomen. Het kunstwerk is een ode aan de traagheid, het zwijgen en de verbroedering onder volkeren. Ik wil onderzoeken wat inheems en uitheems is en hoe de Westerling het exotische koloniseert. En met welk soort natuur kunnen we ons op lokaal niveau wapenen tegen de klimaatopwarming?

Wat oorspronkelijk begon als een gedicht met het plan om dit veld echt aan te leggen, zijn er naast een maquette en tekening, werken ontstaan met voetbaltruitjes van boomschors en panini kaarten van de spelers.

De sculpturen en tekeningen werden getoond in de expo Het voorstel #3 (CC De Steiger, Menen) en op Art Rotterdam 2025 (booth Coppejans Gallery).


︎ Bekijk op Galleryviewer

Op een stuk grond ter grootte van een voetbalveld worden 22 bomen in een strategische opstelling geplaatst (doelman, verdedigers, middenvelders, aanvallers). De veldlijnen rond het bos worden aangeduid met witte krijtlijnen. Het kunstwerk is een ode aan de traagheid, het zwijgen en de sportiviteit of verbroedering onder volkeren. Het werk klaagt op humoristische wijze het verdwijnen van de natuur aan, en het identiteitsdebat over wie waar thuis hoort.

Elf inheemse bomen spelen tegen een mix van elf uitheemse bomen. De boom speelt mee in één van de grootste economische sportrituelen van de mens, de Wereldbeker, en draagt het spreekwoordelijke truitje van eigen bodem. Maar wat te doen met de ploeg van de bezoekers die wortel schiet in het gastland en niet meer weg gaat? Wat betekenen inheemse soorten als uitheemse soorten (geïmporteerd als gevolg van globalisatie) hier steeds beter gedijen (door de klimaatopwarming)?

Ik geloof dat de grootste daad van verzet (in het dichtbebouwde België) het planten van een zonevreemd bos is. Het is tegelijk een hoopvol signaal naar de klimaatopwarming toe.

Voor de inheemse boomsoorten van ‘World Cup of Trees’ wordt zoveel mogelijk gewerkt met
autochtone rassen, zoals nogal rigoureus bepaald door het Agentschap Natuur en Bos:

“Een plantensoort is inheems in Vlaanderen, als Vlaanderen in het natuurlijk verspreidingsgebied van de soort ligt. Als die plant bovendien van oorsprong inheems is, spreken we van een autochtone plant. Of in iets technischere bewoording: een plant is autochtoon in een bepaalde streek in Vlaanderen, als hij een nakomeling is van planten die zich sinds hun spontane vestiging na de laatste ijstijd altijd natuurlijk hebben verjongd; of als hij een nakomeling is van planten die kunstmatig werden vermeerderd met alleen lokaal materiaal. Een zomereik afkomstig uit de Balkan is dus niet autochtoon in de Vlaamse Ardennen, hoewel de soort zomereik inheems is in Vlaanderen.”